‘Il vient de loin’ (Constant Gabriël)

Paul_Gabriël_il vient de loin

‘Il vient de loin’ (Constant Gabriël) Kröller-Müller Otterloo

 

 

 

Zomeravond op de velden

en de verre treinen kan men horen

“Elegie’, Maurice Gilliams 1921

Met name de Tweede Wereldoorlog heeft van de ‘Bosatlasgrens’ een sociale grens gemaakt, maar mondjesmaat worden er weer pogingen ondernomen de contacten tussen de Nederlandse en Duitse grensregio’s te herstellen. Tot en met het begin van de twintigste eeuw was er nauwelijks sprake van een grens, over en weer werd er gewerkt, gefeest, gehuwd en gereisd. Dat laatste ook per spoor, van het land van Cuijk uit zo de Niederrhein in, en verder. Dwars door het land van Cuijk liep een spoorlijn, onderdeel van de internationale verbinding Londen – Berlijn – Sint Petersburg. Moderne Tijd – ‘dat Duitse lijntje’, een verlopen dienstregeling.

Hij komt van ver, uit het niets, en rijdt op volle snelheid het Land van Cuijk binnen, de stoomtrein.

IMG_4194kopie

‘dat Duitse lijntje’

‘De trein is altijd een beetje reizen’ was ooit een slogan van de nationale maatschappij der Belgische spoorwegen. Reizigers op het Cuijkse perron zullen dat al snel veranderen in ‘de trein is altijd een beetje lijden’, of iets dergelijks. Op tijd rijdende treinen met voldoende zitplaatsen zijn een universele obsessie.

Overvolle treinen, vertragingen, saaie perrons, het doet je verlangen naar de melancholische romantiek van de treinen en stations van de negentiende eeuw. Stoomlocomotieven, indrukwekkend en overweldigend, luxe rijtuigen met pluche bekleding, conducteurs, stationshallen die deden denken aan een paleis, vendeurs en witkielen op het perron. “Le vrai bonheur, ce n’est que dans les gares”, aldus  de Franse schrijver Anatole France.

Het tempo lag lager, maar ‘de trein der traagheid’ was ook een beetje ontwikkeling, een beetje avontuur en vooral, een beetje genieten, van landschappen en mensen. Volgende week een venster over het internationale spoor dat het Land van Cuijk doorkruiste in de negentiende en het begin van de twintigste eeuw, treinverhalen tussen Nederland en Duitsland.

L’arriveé d’un train en gare de La Ciotat, de gebroeders Lumiére 1896.  De trein maakte zoveel indruk dat het onderwerp werd van een van de eerste films.

Spoorslags

Geloof het of niet, ongeveer een eeuw geleden reed er door het Land van Cuijk een hogesnelheidstrein, de Blauwe Brabander. Langzamer dan de TGV en de Fyra, maar wel een die op tijd reed en onderweg geen onderdelen verloor. Binnenkort zet ik u op het juiste spoor.

NBDSLIJN

Maasheggenvlechten

Op 31 maart om 12:00 uur plaatst Ineke Strouken (bij haar afscheid als directeur immaterieel erfgoed) het Maasheggenvlechten op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed in Nederland tijdens een symposium Vlechtheggen en Heggenvlechten in Schijndel. Maasheggenvlechten is van oudsher een manier om heggen veedicht te maken. Kenmerkend voor de maasheggenstijl is het gebruik van alleen levend materiaal, bij voorkeur meidoorn, dat in de heg aanwezig is. Hierdoor wordt de heg met de jaren steeds sterker en dichter. Maasheggenvlechters gebruiken alleen handgereedschap en werken alleen in de winterperiode. Er wordt vooral in ‘hoog Nederland’ in deze stijl gevlochten.

Kan het mooier? Eerst het venster over het Maasheggenlandschap en dan dit erachteraan!

vlechtwerkpub1